Ik heb zonet een nieuw woord geleerd. Een mooi woord ook nog. En het klinkt zoals het moet klinken. Petrichor. Of 'ozon', zoals sommigen het ook noemen. Ik tot voor kort trouwens ook.
Petrichor. De geur van regen na een zomerdag. Volgens sommigen is het de geur die je ruikt na wekenlange droogte en dan ineens een echt onweer, maar hier ruikt het altijd zo. Zelfs al is de regen nog maar pas 24 uur geleden. Maar overdag is het hier dan ook zo warm dat de grond tegen de avond al weer lekker warm is. En de Petrichor weer alle kansen krijgt. Of zoals het in de Volkskrant stond:
Als de donder, die al een uurtje dreigend in de verte hing, eerder dan verwacht over je heen rolt. Als de eerste dikke regendruppels kratertjes slaan in het mulle zand. Als de drukkende deken van de zomerhitte wordt weggetrokken en je plots weer adem kunt halen. Als de wereld opeens anders ruikt – nieuwer, frisser en opgeruimder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten