Kamperen

Ja, kamperen is een mooie zomersport... En aangezien het hier zomer is, hebben we met een paar de koe bij de horens gevat, de daad bij het woord gevoegd, etc.. en zijn we vorig weekend gaan kamperen in het "Magaliesbergen Mountain Sanctuary". Ik was er nog nooit geweest, maar iedereen bleef mij maar vertellen om er eens heen te gaan.

En ik ben blij dat ik het gedaan heb. Een schitterend landschap, prachtige grasvlaktes, doorkliefd door canyons en een heel verzorgde camping.

Spijtig genoeg konden we pas op zaterdagnamiddag vertrekken, waardoor de namiddag beperkt bleef tot het rondwandelen op het domein, het plonzen in het zwembad, het opzetten der tenten, en het organiseren ener braai. Maar wat een rust! Het is verboden om radio's te gebruiken en alles moet stil zijn om 9u30. Al fluisterend zijn we dan nog maar wat blijven nagenieten van de schitterende sterrenhemel, die werd gedomineerd door Orion.

Op zondag hebben we dan een wandeling gemaakt doorheen het domein met als ultieme bestemming een kloof vol poeletjes. Je kon -uiteraard in zwembroek- van het ene poeletje naar het andere poeletje doorsteken, en dat kilometers lang!

Enfin, een fijn tussendoortje met enkele hele toffe mensen. Ik kijk al uit naar de volgende 'hike'...

Verjaardag

Sinds gisteren is er weer een jaartje bij. Jaja, een mens wordt oud. Bedankt aan alle e-mailers, FaceBookers en andere kanalen voor de fijne wensen!

De dag begon heel goed. Om 7u15 stond Tagua -het kleine buurmeisje- al aan mijn deur  met een muffin en een kaarsje om uit te blazen, en nog geen 10 minuten later bezoek van Bjorn met een hele mooie plant van Inge en de kinderen. Hoe ze die hier gekregen hebben is mij nog altijd een raadsel :-)

Ik had op het werk zoveel mogelijk afspraken vastgelegd om de obligate verjaardagscake toch maar te kunnen ontlopen. Ik had zelfs een trip naar SABC (de plaatselijke VRT) in  Johannesburg ingeboekt, maar het mocht niet baten. Veeeel te vroeg terug, en dan ineens 'klop, klop'.

Het is niet dat ik de attentie niet fijn vind, maar die cake is gewoon niet te vreten. Over het algemeen "wortel- en bananencake" met veel teveel suiker en een centimeters dikke laag glazuur. Die mannen -en vrouwen- hier vinden dat geweldig lekker, maar het is niet echt mijn ding. Enfin, na het traditionele zingen en de al even traditionele speeches heb ik er dan toch maar van gegeten.

Gelukkig is de volgende verjaardag pas in augustus...

PS: Gisterenavond is het etensgewijs nog allemaal goedgekomen door een lekkere braai met enkele fijne mensen.

Muggen

Muggen, ik haat ze. Probleem is dat dat niet wederzijds is en zij mij blijkbaar heel erg zien zitten. In zoverre zelfs dat ze mij vannacht amper 2 uren slaap gunden.

OK, ik ga akkoord, als je in 'de tropen' wil wonen moet je er maar tegen kunnen, tegen alle vieze beestjes die hier -vooral 's nachts- wel eens durven rond te vliegen. En OK, als ik in België was gebleven had ik er met de huidige temperaturen absoluut geen last van gehad. Maar dat zijn vijgen na Kerstmis.

Het is hier zomer en volop regenseizoen, met als gevolg: overal plassen -lees: potentiele kweekvijvers voor onze vriendinnen de muggen. En dat kweken doen ze dan ook volop. Daarbij komt nog dat 'ons' zwembad groener ziet dan het gemiddelde marsmannetje, en dus door de vele aanwezige algen een paradijs moet zijn voor de zich voorplantende mug. Gevolg: ik kan amper op mijn terras zitten zonder 20 keer gestoken te worden, alle ramen en deuren moeten dicht blijven, maar toch helpt het niet. Het waren er vannacht maar 2, maar het waren er 2 teveel. Eentje heeft rond een uur of 2 dan toch het onderspit moeten delven tegen mijn kussen, maar de tweede heeft het tot de ochtend volgehouden. En heeft zich dan natuurlijk mooi verstopt, de lafaard.

Enfin, als ik straks naar huis toe fiets, en als eerste (en enige) de berg op ben, hoef ik de trui voor het bergklassement al niet meer aan te trekken. Mijn lijf staat nu al vol rode bolletjes...

Korte berichten

Voor de verandering eens een aantal korte berichten:

• terwijl het in Belgie de stenen uit de grond vriest, is het hier ook afzien. Rond de 35 graden, maar het voelt veel warmer :-p
• ik krijg het zwembad maar niet ontgroend.
• de mountainbikerit op 2 januari in Groenkloof gaf een schitterende omkadering: koedoe, gnoe, impala, struisvogel, zebra, parelhoen, etc... Maar geen 4 giraffen zoals Flor, Emma en Inge zagen.
• het is fijn op korte tijd bij toeval een hele hoop 'oude' vrienden terug te vinden: hallo Els, Vero, Tom,...
• Gelukkige verjaardag in uitgesteld relais aan Lene en mémé en Stefaan. En ook aan Jelke, het buurmeisje uit Bonheiden

En van hieruit "Compliments of the season and a happy new year"

Nieuwjaar achter het stuur

2008 is dood, lang leve 2008! Tijd voor 2009, dus.

Het jaar is alweer 4 dagen oud, wat gaat het snel. Maar er is dan ook al één en ander gebeurd. En het strafste gebeurde dan nog net voor en na de jaarovergang. Om 20 voor 12 in de nacht bracht ik een aantal vrienden naar een groot plein in Pretoria (Hatfield voor de kenners) waar ze de overgang wilden vieren. Ikzelf had er niet veel zin in wegens 1) veel te druk en 2) geen veilige plaats te vinden voor de auto. Dus besliste ik maar om terug naar huis te rijden, en nieuwjaar op mijn gemak in mijn zetel 'over te gaan'. Het was ook maar 5 minuten rijden.

Maar dat was zonder de hemelsluizen gerekend. Op geen 10 seconden tijd keek ik tegen een ondoorzichtige watermuur aan. De regen viel met bakken -wat zeg ik, met containers- uit de lucht. Nog nooit zoiets gezien. De maximunsnelheid  werd beperkt tot 10km/u, en ik werd voorbijgestoken en 'aangereden' door het soort plastieken markeringsbakken die ze hier gebruikten om wegwerkzaamheden af te bakenen. Alhoewel die dingen vrij zwaar zijn, spoelden ze toch gewoon weg, richting laagste punt van Pretoria. Iets verder moest ik onder een spoorwegbrug door, maar de kom was al volledig ondergelopen door het vele water. Ik kon nog net het dak zien van een auto die in het water vast zat. Het was ondertussen 5 voor twaalf, en de eigenaar van de wagen stond dat naast de brug ook figuurlijk te nemen. 

Uiteindelijk ben ik pas 20 minuten na middernacht in mijn zetel geploft...