Druk, druk, druk...

Het zijn drukke tijden. Maar tegelijkertijd ook fijne tijden. Eerst was er het bezoek van Ban Ki-Moon, daarna was er Internationale Vrouwendag, de Pan Afrikaanse library workshop die we organiseerden, en nu de voorbije 2 dagen de zogenaamde Radio Soapie workshop.

Eindelijk was het zover. Na 3 keer te zijn uitgesteld, konden we eindelijk onze workshop organiseren. Ergens midden vorig jaar opperde ik het idee om een radiofeuilleton te maken rond de Millenniumdoelstellingen, en ik kreeg er ook het budget voor rond. Alleen was het blijkbaar nooit de juiste moment voor de andere UN agencies om de workshop te organiseren. Eerst was het te dicht bij de kerstvakantie, dan was er Ban, later was er dan weer een andere workshop... Maar nu was het zo ver! Twee dagen van brainstormen, ideeën spuien, etc... Fijn om bepaalde collega's ook te zien in een hele andere context, en hen je te laten verrassen met creativiteit en sommigen zelf humor! En het leukste is dan nog dat ik ondertussen ook het budget heb gevonden om de soapie echt te maken.

Maar de drukte is nog niet over. Op 7 april is er de Rwanda Commemoration Day die ik moet organiseren. Maar eerst een weekje naar Durban voor de Internationale AIDS Conferentie. Ik kijk er echt naar uit...

Drakensbergen, enkele foto's en video

The thin line between heaven and hell

Ik ben er dit weekend nog eens op uit geweest met een paar vrienden. Deze keer trokken we naar de Drakensbergen om Cathedral Peak te beklimmen, een top van 3.000 meter. De rit naar de voet van de berg duurde wel een 5-tal uur, maar erg was dat niet. Erger was dat we niet onmiddellijk onze tent konden opzetten wegens de overvloedige regenval, en we dus maar moesten gaan schuilen in het sanitaire blok.

Maar de verrassing was des te groter, de volgende ochtend, toen de berg in alle glorie boven ons uittorende. Hoewel een beetje te laat vertrokken, gingen we er toch van uit dat we zonder problemen de grot waarin we zouden overnachten tijdig zouden bereiken. Maar dat was zonder één van onze gezellen gerekend. We waren nog geen uur aan het stappen of hij bleek al op een kwartier te volgen. Volgens hem geen probleem, want hij was alleen wat opgehouden om wat foto's te nemen. Maar het werd hoe langer, hoe erger, tot hij op een punt kwam en zei dat we hem gewoon konden achterlaten, en dat hij wel zou achterkomen. Maar dat doe je niet in de bergen, zeker niet als je naderend onweer ziet aankomen. Uiteindelijk begon het effectief te regenen en heel donker te worden, en moesten we wel verder.

We lieten de man achter met het 2-persoonstentje dat we meehadden, en trokken verder op zoek naar de grot. Helaas zonder resultaat.

Dan maar terug tot bij de tent en onze vriend. Klein probleempje: een 2-persoonstent voor 5 personen is een ietsiepietsie nipt, waardoor we al ons gerief gewoon buiten de tent moesten laten... in de gietende regen. Na een paar uren (11!) van relatieve rust, proberen te slapen in welke configuratie van stapelen dan ook, verhalen vertellen om de tijd te doden, werd het dan toch 7u in 

de ochtend, en daar was het zonnetje ... voor even! Na 11 uur opeengepakt te zitten, konden we onze sardienenpositie eindelijk verlaten. Na het leeglepelen van de tent en de rugzakken konden we aan de terugtocht beginnen.

We hebben wel veel gevloekt en getierd, maar nog veel meer gelachen en gegierd...

Bang om te vliegen

Wie deze blog regelmatig leest, of wie ooit al Zuid Afrika bezocht heeft, zal al wel van de "Hadeda" gehoord hebben. Enfin, wie hier al geweest is heeft er niet alleen van gehoord, maar hem ook effectief gehoord. Want de hadeda -een soort ibis met de wetenschappelijke naam "Bostrychia hagedash"- is hier alomtegenwoordig. Op bepaalde ochtenden, en vooral tijdens het weekend, té alomtegenwoordig want het beest maakt een enorm kabaal. Zijn kreet klinkt als 'haa-haa-haa-de-dah', vandaar dus ook de naam van de ibis. Maar hij roept dat zo luid, dat het iedereen op de zenuwen werkt. Zeker de slapende medemens die om 5u 's morgens absoluut niet gediend is met dit machogedrag.

Echt mooi is hij ook al niet. Ongeveer zo groot als een kip, vuil grijs, en met een kromme bek. Niks in vergelijking met de mooie toekans of de wevertjes die ook in de tuin zitten. En dan schijt hij ook nog eens constant de oprit onder!

Maar waarom al die aandacht voor dit toch wel irritante beest? Wel, omdat het blijkbaar een grote schijtluis is. Want wat blijkt nu? Dat hij zijn ge-hadida alleen ten gehore brengt als hij vliegt! En uit heel betrouwbare wetenschappelijke bron heb ik nu vernomen dat hij zo roept omdat hij bang is om te vliegen!

De loser...

22 april

De datum voor de verkiezingen ligt vast. Het wordt dus 22 april. In een vorige blog schreef ik al over wat er op het spel staat bij die verkiezingen.

Ondertussen beginnen de straten vol te hangen met affiches van de verschillende politieke partijen, en zijn er ook al de eerste discussies tussen partijen die mekaar beschuldigen van het overplakken van die affiches. Niet veel anders dus dan in Belgie. De komende weken worden dan ook spannend, met een hele hoop TV debatten, public rallies, etc... Ik vraag me wel af hoe de verkiezingen gaan verlopen, en vooral wat de uitslag zal zijn. Verschillende peilingen geven totaal verschillende resultaten. Dus niemand weet welke kant het nu echt op gaat.

Wordt vervolgd...

Tour of Duty

"Let me tell you 'bout Pretoria!
De rode aarde, de groene natuur, de zwarte mensen. Het was als thuiskomen. Na meer dan 10 jaar werk ik weer in Afrika..."

Exact 1 jaar geleden was dit mijn allereerste stukje uit mijn allereerste blogbijdrage, op de allereerste dag dat ik hier in Zuid Afrika aankwam. De tijd vliegt snel. Ik ga hier geen overzicht geven van het voorbije jaar, daarvoor moet je de ondertussen al 60 voorbije bijdragen er nog eens op nalezen. Ik denk dat ik dat ook eens ga doen...

Calling up Soweto

Gisterenavond stelde Sioen zijn CD "Calling up Soweto" voor. Nee, deze keer niet in zijn thuisstad Gent of in de AB, maar midden in Soweto, één van de grootste, maar ook één van de beruchtste townships van Johannesburg. De oudere lezers herrineren zich wellicht nog de rellen tegen het Apartheidsregime in 1976, the Soweto uprise.

We zijn nu meer dan 30 jaar verder, en Soweto is veel veranderd. Meer dan 1.000.000 inwoners, en naast de zogenaamde shacks ook veel mooie villa's en chique auto's. Dat het daar al lang niet zo gevaarlijk meer is bewijst het feit dat 2 stadions voor het WK voetbal zich in Soweto bevinden. Zélfs het stadion waar openingsmatch en finale worden gespeeld.

Wel, binnen deze omgeving stelde Sioen zijn nieuwe CD voor, ergens op een plein voor een community centre. En de grote middelen werden aangewend, want het concert werd 'live' doorgestraald naar Kinepolis in Gent, en wordt het vanavond op Canvas+ uitgezonden. Zeker kijken, want het was een heel goed en sfeervol concert. En er was zelfs Stella!Alleen spijtig dat er waarschijnlijk in Kinepolis meer mensen zullen gezeten hebben dan er aanwezigen waren op het plein zelf.

Het is niet omdat je een gratis concert geeft, dat je daar dan ook geen reclame moet voor maken...