Model UN

Gisteren jurylid geweest voor één van de Model UN debatten. Model UN is een debatwedstrijd voor studenten van het laatste jaar middelbaar onderwijs. Elk van de deelnemende scholen stuurt een team van 4 leerlingen naar de wedstrijd, en elk van die teams krijgt een land en een gemeenschappelijk onderwerp toegewezen. Bedoeling is dan dat elk team de belangen van "zijn" land verdedigt rond dat onderwerp. Het gaat er dus niet om wat de studenten zélf rond het onderwerp denken, maar hoe goed ze het hun toegewezen land verdedigen/vertolken. Het is een hele moeilijke oefening, niet alleen qua voorbereiding en research, maar ook de dag zelf. Want een Model UN sessie duurt toch een uur of 4. Eerst krijgen alle landen elk 4 minuten om hun standpunt te verdedigen, gevolgd door twee debatrondes, dan gaan alle landen met elkaar gaan overleggen om resoluties op te stellen, daarna worden de resoluties voorgelezen en gestemd, en tenslotte mogen ze elk nog een slotverklaring afleggen.

Het onderwerp van gisteren was "biobrandstof versus stijgende voedselprijzen". Op zich een heel interessant onderwerp, maar toch vrij moeilijk voor studenten van 17 jaar. En natuurlijk moet je dan ook nog een beetje geluk hebben met het land dat je toegewezen krijgt. Ik keek dus heel erg uit naar de speeches en standpunten van Brazilië en Iran, gezien hun beider rol aan weerszijden van het onderwerp. Maar wat een tegenvaller! Geen toegevoegde waarde, amper op de hoogte van de globale situatie, en kompleet uit de boot gevallen. De enige wereldmacht die het wel goed deed was China, die dan ook op een verdienstelijke 3de plaats eindigde. In tegenstelling tot Australie, die heel goed begonnen waren, maar totaal afgingen toen één van hun leden gewoon in slaap viel tijdens de debatten. De uiteindelijke winnaar, met voorsprong, werd Zambia. Niet direct een land dat het voortouw neemt binnen het onderwerp, maar het team vertolkte op een onnavolgbare wijze de visie van Zambia.

Zij mogen nu naar de nationale finale in oktober. Die vindt plaats in Kaapstad, en de debatten worden gehouden op Robbeneiland. En de winnaar daarvan mag dan in maart volgend jaar naar de globale finale die gehouden wordt in de grote zaal van Verenigde Naties in New York. Naar New York zal ik niet mee mogen, maar ik Kaapstad ben ik er wel bij. Ik kijk er naar uit!

Spring is in the air!

"Yes, why not!", denken er waarschijnlijk nu aan aantal onder jullie die de mop kennen.

Maar hier is het dus wel degelijk zo. Alhoewel het nog een week of 4 winter is, is het duidelijk dat de ergste kou voorbij is. We hebben hier net een schitterend weekend achter de rug met temperaturen tot 27 graden, maar vandaag slaat alles: 30 graden! En wat veel belangrijker is, de nachten zijn niet meer zo koud. De jongste dagen blijft het ook 's nachts ruim boven de 10 graden.

Monday, 25 August 2008

		Min	Max
Bloemfontein		7°C	20°C
Cape Town		10°C	14°C
Durban		15°C	21°C
East London		10°C	17°C
Johannesburg		7°C	26°C
Kimberley		5°C	20°C
Mafikeng		11°C	27°C
Nelspruit		9°C	33°C
Pietermaritzburg		11°C	21°C
Polokwane		9°C	29°C
Port Elizabeth		9°C	16°C
Pretoria		11°C	30°C

Ook in de natuur zie je de veranderingen al, de bloemen komen uit, de eerste bomen staan in bloei, en het water van het zwembad begint wat warmer te worden. Maar toch blijft het een eigenaardig gegeven dat het dus al warm is, maar dat veel bomen nog geen bladeren hebben.

Maar wat nog het raarste is, is dat iedereen hier blijft een muts en een sjaal dragen. En als ik dan vraag waarom ze dat doen, is de enige uitleg: "It's still winter, my friend!"

Tja, 't is maar hoe je het bekijkt...

Stories

Veel is er hier op TV niet te zien. Ofwel kijk je wat DVD, ofwel lees je. Maar ondertussen zijn de Humo's en de Dimitri Verhulsts van deze wereld verslonden, en dus heb ik nu maar zelf een verhaaltje geschreven. Het is nog maar een kladversie, maar toch al even op de blog zetten. De verteller is een fictieve journalist die terugkijkt op zijn carriere...

We schrijven 1953. Marcella Vandeweghe uit Ieper is voorbestemd om wereldberoemd in Vlaanderen te worden. Want Marcella is de allereerste omroepster van de NIR, de vrouw die het allereerste programma op de allereerste uitzenddag van de NIR zou presenteren. Meer nog, Marcella zou de allereerste persoon zijn die op de Vlaamse televisie verschijnt. Een unicum, slechts weggelegd voor 1 persoon: Marcella Vandeweghe!

Maar dan slaat het noodlot toe! Luttele uren voor de eerste aankondiging (het woord “luttele” werd in de jaren ‘50 nog frequent gebruikt), gebeurt wat niet mag gebeuren: Marcella verliest haar stem. Hoe het kon gebeuren is tot vandaag nog altijd een raadsel. Reed ze met het autoraampje open naar Brussel? Sliep ze met haar raam open? Vergat ze voor een keer haar sjaaltje te dragen? Was ze te lang “uit” geweest om haar debuut te vieren? Had ze teveel gegild tijdens het optreden van Bobbejaan Schoepen op de vooravond van de lancering van de Nationale Omroep? Niemand zal het ooit weten...

Hoe dan ook, de avond van de eerste uitzending was het niet Marcella Vandeweghe maar Paula Semer die de honneurs waarnam. Marcella moest lijdzaam vanop de bank in haar huiskamer in Ieper toekijken hoe Paula de ster van Vlaanderen werd. En Vlaanderen wilde alleen maar Paula, dag en nacht, jaar in, jaar uit. Maar Marcella kreeg van de NIR-top te horen dat ze zich moest klaarhouden! “Stand-by staan, Marcella”, hadden ze gezegd. Haar kans zou nog komen! Mocht er iets gebeuren met Paula, dan zou zij, en alleen zij, inspringen. “Blijven oefenen, Marcella”, hadden ze haar bij de NIR op het hart gedrukt. En dat deed Marcella...

Naar aanleiding van 50 jaar televisie, ging ik haar op een zomerse ochtend thuis in Ieper opzoeken. Nog altijd opent ze de deur met een “Goeienavond dames en heren”.

“Goeienavond dames en heren, en welkom bij Marcella. Straks kijken we naar het nieuws van 7 uur waar wel heel wat schokkends zal gebeuren. Daarvoor gaat Marcella eerst de namiddag doorbrengen bij haar vriendin Maria. Uiteraard zal dat weer voor de nodige conflicten zorgen aangezien Maria nog altijd in spanning leeft met Rudolf. Want u weet natuurlijk nog dat Rudolf gisteren dronken thuiskwam van cafe De Reisduif, terwijl Maria nochtans had gezegd dat ze de boter –wat Rudolf eigenlijk gewoon moest gaan halen- nodig had om een cake te bakken. Dat wordt me dus weer een aflevering.

Maar voor het zover is hebben we eerst onze dagelijkse afspraak met het middagmaal, voorafgegaan om 11 uur door de culinaire rubriek. Vandaag koken we met onze Gilbert, die een lekker stuk gebraad zal maken, met boontjes en huisgemaakte kroketjes a la Marcella.

Maar beginnen doen we vandaag uiteraard met het reeds lang aangekondigde interview met mezelf, waarvoor we op dit ogenblik een journalist en een fotografe te gast hebben ten huize van... Marcella Vandeweghe! U ziet het, het wordt weer een dag met de nodige afwisseling en spanning. Wij zijn er dan ook zeker van dat deze dag u zeker kan boeien.”

FUN Days

Zoals eerder al vermeld werd afgelopen vrijdag de eerste FUN day georganiseerd. FUN staat voor Friday @ the UN, en is een voormiddag waarin scholen met leerlingen van het hoger middelbaar uitgenodigd worden om eens bij ons op bezoek te komen. We ontvangen ze dan in de bibliotheek, waar ik dan eerste een presentatie geef rond wat UN in de wereld doet, en vooral wat UN betekent in Zuid Afrika. Na de presentatie is er tijd voor vragen en een rondleiding in de bibliotheek. De voormiddag wordt dan afgerond met een hapje en een drankje...

En vrijdag was het dus de eerste keer, en het is heel goed meegevallen, mede dankzij de interactiviteit van de kinderen zelf. Niet alleen waren ze heel actief tijdens de presentatie zelf, ook tijdens de vragenronde stelden ze interessante en vooral pertinente vragen, zoals "hoe kan je als wereldorganisatie aanvaarden dat er 5 leden veto-recht hebben in de Security Council" of "Wat doet de UN eigenlijk in de crisis in Zimbabwe"?

Bedoeling is dat deze FUN Days nu elke 2 weken georganiseren, en op die manier zoveel mogelijk scholen te bereiken.

Weer onder de levenden...

Een nieuwe maand, een nieuw begin. De vakantie zit er op en het is weer tijd voor het echte werk. Augustus ziet er nogal druk uit. Ik moet een tweetal weekends naar het binnenland, we starten met schoolbezoeken aan het UN gebouw hier, en een aantal projecten waar ik nu al een tijdje mee bezig ben moeten eindelijk hun definitieve start krijgen.

Het project dat ondertussen al het verst gevorderd is, is hetgene rond voetbal voor dakloze kinderen. Niet alleen het voetbal speelt daarbij een belangrijke rol, maar ook alle nevenactiviteiten rond de herwaardering van hun leven(ssituatie). Uiteindelijke bedoeling is om de kinderen via het voetbal van de straat te krijgen en ze een stimulans naar de toekomst te geven.

Ondertussen zijn we ook vrij ver gevorderd met een gezamenlijk televisieprogramma van alle Afrikaanse landen onder de Sahara samen. Enige vereiste is nog de nodige budgetten samen te krijgen. Dus als er iemand nog ergens een overschotje van een 200.000 dollar liggen heeft: 1 adres!

Allez, we zijn weer vertrokken, en de komende weken en maanden mogen jullie dus weer regelmatig nieuwe "posts" verwachten...