Weer met meer weer

Ik weet het, het gaat hier de laatste berichten enkel over het weer, maar het is dan ook een hele boeiende meteorologische maand. Maar ik hou het kort, de foto zegt genoeg.

Hij is genomen vanuit mijn bureau, deze namiddag rond 15u30. Hopelijk hebben de mensen die op de voorgrond wonen hun was tijdig binnengehaald...

Gnoes in de regen

Gisteren naar een gezellige braai geweest in Rietvlei, één van de kleine nationale parkjes hier rond Pretoria. Het gezelfschap was klein maar fijn, en ik leerde weer een aantal nieuwe Belgen en Nederlanders kennen. Niet dat dit nu zó spectaculair is dat ik het daarover op mijn blog moet hebben, maar wat daarna volgde was van een hemelse schoonheid.

Zoals zo dikwijls deze dagen begon het rond 5 uur te overtrekken, en nog geen kwartier later werd onze braai vriendelijk maar toch met aandrang afgebroken door een plensbui. Aan gezien we bij ons vorige bezoek aan het park

een aantal neushoorns hadden gezien, beslisten Bjorn (mijn buurmaatje) en ik om toch nog voor een game drive te gaan, op zoek naar wat loslopend wild. De redenering was dat een neushoorn zich toch niet kan verschuilen in een boom, en dat een beetje neushoorn niet wijkt voor regen en bliksem. Maar we zullen onze mening moeten herzien,

want ze waren er niet, de sissies!

Maar tussen de bliksems door stonden ze daar, een hele kudde wildebeesten tegen het avondlicht...

Donders en bliksems

Laat het duidelijk wezen, het regenseizoen is in volle gang. Elke dag, zo rond een uur of 5 in de namiddag breekt de hel hier los. De regen valt met bakken naar beneden, donder en bliksem krijgen vrij spel. Een schitterend spektakel, zeker als je er vanop je terras kan van genieten.

Maar... 5 uur is ook net het uur dat iedereen gedaan heeft met werken. En dan durft die regen al eens een spelbreker te zijn. De straten lopen in geen tijd onder, de regen valt met zo'n hoeveelheden uit de lucht dat de meeste ruitenwissers die niet aankunnen, en 75% van alle auto's rijdt hier met kale banden die absoluut geen grip hebben op de watermassa. Met als gevolg: ongelukken, aanrijdingen, en ander onheil.

Daarenboven zorgen de -echt wel spectaculaire- blikseminslagen voor heel wat schade. Vooral hoge gebouwen en electriciteitscabines zijn daar het slachtoffer van, met als gevolg dat er elke dag wel ergens een cabine geraakt wordt en er een deel van de stad zonder stroom zit. En als vb je internetprovider net in dat deel gevestigd is, heb je geen internet zonder te weten hoe het komt.

Enfin, uiteindelijk wordt het altijd wel binnen de 24 uren opgelost. Maar ik zou toch niet graag een beenhouwerij openhouden, als je door de electriciteitspannes geen koeling hebt maar het buiten toch over de 30 graden is...

Mama Africa is niet meer

Zuid-Afrika is in diepe rouw. Mama Africa, ofte Miriam Makeba is in de nacht van zondag op maandag overleden aan een hartaanval, net na een optreden in Italie. Ze werd 76. Ze trad zondagavond op tijdens een concert ter ondersteuning van een Italiaanse journalist die wordt bedreigd door de Camorra, de Napolitaanse maffia.

Makeba was wereldwijd, en ook in Belgie, vooral beroemd door haar hit 'Pata, Pata'. Maar ook de ‘Click Song’ en ‘Wimawe’, dat later bekend zou worden als ‘The lion sleeps tonight’, zijn songs van haar.
Behalve als zangeres werd Mama Africa hier in Zuid Afrika ook gerespecteerd voor haar strijd tegen de apartheid. In 1959 ontvluchtte ze het apartheidsregime , en toen ze een jaar later wilde terugkeren voor de begrafenis van haar moeder werd haar de toegang tot het land geweigerd.

Nadat ze in 1976 bij de Verenigde Naties in New York een toespraak tegen de apartheid had gehouden mocht haar muziek hier zelfs niet meer op de radio en de televisie.

Makeba is getrouwd geweest met de Zuid-Afrikaanse jazzlegende Hugh Masekela en met de Amerikaanse zwarte controversiele burgerrechtenactivist Stokely Carmichael, die lid was van de Black Panther Movement. Waardoor ze ook in Amerika niet meer welkom was, en naar Guinnee verhuisde.

Makeba keerde begin de jaren ’90 terug naar Zuid-Afrika, op vraag van Nelson Mandela. Ze werd hier ook Goodwill Ambassadrice van Unicef.Mama Africa wordt binnenkort in Zuid-Afrika gecremeerd, en haar assen worden over de zee uitgestrooid.

Miriam Makeba is dood, de legende is geboren…

Vars vleis

Ofte 'vers vlees'. Ik heb zaterdagavond een collega uit de nood moeten helpen. Zijn neef Melvin had namelijk de finales bereikt van de 'Mr. Pretoria'-verkiezing, en mijn collega kon, door andere verplichtingen, zijn neef niet naar het evenement brengen. Met als gevolg dat ondergetekende de nobele taak had de jongeman te begeleiden. Bij aankomst bleek tot mijn opluchting dat het niet alleen de 'Mr. Pretoria', maar ook 'Miss Pretoria'-verkiezingsavond was.

Maar wat was me dat! Waar je voor Miss België toch nog moet beschikken over enige hersenactiviteit, werd deze competitie helemaal herleid tot de spreekwoordelijke 'vleeskeuring'. Het enige wat de kandidaten tijdens hun voorstelling mochten zeggen was hun naam en hun leeftijd. En daar hield het mee op. Voor de rest: show, show en nog eens showen. Eerst een parade in uitgaanskledij, dan de onvermijdelijke badpakkenronde, om af te ronden met de avondkledij. Allemaal begeleid door de obligate pasjes en poses.
Het ging zelfs zo ver dat ook tijdens de prijsuitreiking alle kandidaten weer in badpak/zwembroek moesten opdraven! De foto hiernaast is dan niet van uitzonderlijke kwaliteit, maar ik wilde hem jullie niet onthouden.

Melvin bleek één van 3 drie zwarte deelnemers te zijn in een voor de rest wit gedomineerde wedstrijd (21 deelnemers). Niet echt een realistische doorsnede van de Pretoriaanse bevolking, maar misschien heeft die doorsnede van de bevolking dan ook niet zo direct de behoefte haar vlees tentoon te stellen. Melvin eindigde uiteindelijk niet in de top-3, alhoewel hij zijn ambities hoog gesteld had. Maar in de auto terug naar huis bleek al snel waarom hij er een beetje als een plant bijstond, terwijl de anderen duidelijk hun choreografie hadden ingestudeerd: hij was vergeten dat er in de namiddag repetities waren geweest...