Weer Zuid

Nog maar eens een tijdje geleden sinds de vorige post, maar dit keer voor de voor de hand liggende reden dat ik even in het koude Belgie was. Het werd een hele fijne vakantie met een ongelooflijk prettig weerzien met de kinderen, en natuurlijk ook de rest van de familie. Kerts was dus in Belgie, nieuwjaar zal hier in Zuid Afrika zijn.

De vlucht was prima. Bijna geen volk, met als gevolg dat ik in beide vluchten 3 zetels had, en ik me dus kon neerleggen om een tukje te doen. En het ontvangscomité was mooi op tijd aanwezig om mij te ontvangen in de vochtige hitte van Johannesburg.

Het verschil met Belgie is hier -temperatuurswijs- enorm. In Zaventem vertrokken net onder het vriespunt, en hier aangekomen bij 35 graden. Het zwembad heeft er bij mijn aankomst dan ook niet te lang kalm bij gelegen. Voor de rest niet veel veranderd. Alleen moet ik met enige droefheid het overlijden van een van mijn visjes melden. Volgens de "visoppasser" van dienst een geval van zelfmoord, aangezien het beest zich vastgezwommen had achter de luchtfilter en geen adem meer kon happen. O ironie...

Richting noord

Ik weet het, het is veel te lang geleden dat ik nog iets gepost hebt. De reden: alles afwerken om met een gerust gemoed naar Belgie te komen. En morgen is het zover. Morgen deze tijd zit ik in Addis Abeba (ethiopie) de minuten af te tellen voor het tweede deel van mijn trip: via Frankfurt naar Brussel. Het eerste deel van Jozi naar Addis begint morgen om 10u als Scotch, de chauffeur van het project mij komt oppikken. En je kan je niet voorstellen hoe ik daar naar uitkijk. Ik moet dan wel 3 uur wachten in de luchthaven, maar het gevoel is er dan al... even vakantie, en vooral de kinderen zien!
Nu nog even inpakken, en dan (proberen te) slapen...

Weer met meer weer

Ik weet het, het gaat hier de laatste berichten enkel over het weer, maar het is dan ook een hele boeiende meteorologische maand. Maar ik hou het kort, de foto zegt genoeg.

Hij is genomen vanuit mijn bureau, deze namiddag rond 15u30. Hopelijk hebben de mensen die op de voorgrond wonen hun was tijdig binnengehaald...

Gnoes in de regen

Gisteren naar een gezellige braai geweest in Rietvlei, één van de kleine nationale parkjes hier rond Pretoria. Het gezelfschap was klein maar fijn, en ik leerde weer een aantal nieuwe Belgen en Nederlanders kennen. Niet dat dit nu zó spectaculair is dat ik het daarover op mijn blog moet hebben, maar wat daarna volgde was van een hemelse schoonheid.

Zoals zo dikwijls deze dagen begon het rond 5 uur te overtrekken, en nog geen kwartier later werd onze braai vriendelijk maar toch met aandrang afgebroken door een plensbui. Aan gezien we bij ons vorige bezoek aan het park

een aantal neushoorns hadden gezien, beslisten Bjorn (mijn buurmaatje) en ik om toch nog voor een game drive te gaan, op zoek naar wat loslopend wild. De redenering was dat een neushoorn zich toch niet kan verschuilen in een boom, en dat een beetje neushoorn niet wijkt voor regen en bliksem. Maar we zullen onze mening moeten herzien,

want ze waren er niet, de sissies!

Maar tussen de bliksems door stonden ze daar, een hele kudde wildebeesten tegen het avondlicht...

Donders en bliksems

Laat het duidelijk wezen, het regenseizoen is in volle gang. Elke dag, zo rond een uur of 5 in de namiddag breekt de hel hier los. De regen valt met bakken naar beneden, donder en bliksem krijgen vrij spel. Een schitterend spektakel, zeker als je er vanop je terras kan van genieten.

Maar... 5 uur is ook net het uur dat iedereen gedaan heeft met werken. En dan durft die regen al eens een spelbreker te zijn. De straten lopen in geen tijd onder, de regen valt met zo'n hoeveelheden uit de lucht dat de meeste ruitenwissers die niet aankunnen, en 75% van alle auto's rijdt hier met kale banden die absoluut geen grip hebben op de watermassa. Met als gevolg: ongelukken, aanrijdingen, en ander onheil.

Daarenboven zorgen de -echt wel spectaculaire- blikseminslagen voor heel wat schade. Vooral hoge gebouwen en electriciteitscabines zijn daar het slachtoffer van, met als gevolg dat er elke dag wel ergens een cabine geraakt wordt en er een deel van de stad zonder stroom zit. En als vb je internetprovider net in dat deel gevestigd is, heb je geen internet zonder te weten hoe het komt.

Enfin, uiteindelijk wordt het altijd wel binnen de 24 uren opgelost. Maar ik zou toch niet graag een beenhouwerij openhouden, als je door de electriciteitspannes geen koeling hebt maar het buiten toch over de 30 graden is...

Mama Africa is niet meer

Zuid-Afrika is in diepe rouw. Mama Africa, ofte Miriam Makeba is in de nacht van zondag op maandag overleden aan een hartaanval, net na een optreden in Italie. Ze werd 76. Ze trad zondagavond op tijdens een concert ter ondersteuning van een Italiaanse journalist die wordt bedreigd door de Camorra, de Napolitaanse maffia.

Makeba was wereldwijd, en ook in Belgie, vooral beroemd door haar hit 'Pata, Pata'. Maar ook de ‘Click Song’ en ‘Wimawe’, dat later bekend zou worden als ‘The lion sleeps tonight’, zijn songs van haar.
Behalve als zangeres werd Mama Africa hier in Zuid Afrika ook gerespecteerd voor haar strijd tegen de apartheid. In 1959 ontvluchtte ze het apartheidsregime , en toen ze een jaar later wilde terugkeren voor de begrafenis van haar moeder werd haar de toegang tot het land geweigerd.

Nadat ze in 1976 bij de Verenigde Naties in New York een toespraak tegen de apartheid had gehouden mocht haar muziek hier zelfs niet meer op de radio en de televisie.

Makeba is getrouwd geweest met de Zuid-Afrikaanse jazzlegende Hugh Masekela en met de Amerikaanse zwarte controversiele burgerrechtenactivist Stokely Carmichael, die lid was van de Black Panther Movement. Waardoor ze ook in Amerika niet meer welkom was, en naar Guinnee verhuisde.

Makeba keerde begin de jaren ’90 terug naar Zuid-Afrika, op vraag van Nelson Mandela. Ze werd hier ook Goodwill Ambassadrice van Unicef.Mama Africa wordt binnenkort in Zuid-Afrika gecremeerd, en haar assen worden over de zee uitgestrooid.

Miriam Makeba is dood, de legende is geboren…

Vars vleis

Ofte 'vers vlees'. Ik heb zaterdagavond een collega uit de nood moeten helpen. Zijn neef Melvin had namelijk de finales bereikt van de 'Mr. Pretoria'-verkiezing, en mijn collega kon, door andere verplichtingen, zijn neef niet naar het evenement brengen. Met als gevolg dat ondergetekende de nobele taak had de jongeman te begeleiden. Bij aankomst bleek tot mijn opluchting dat het niet alleen de 'Mr. Pretoria', maar ook 'Miss Pretoria'-verkiezingsavond was.

Maar wat was me dat! Waar je voor Miss België toch nog moet beschikken over enige hersenactiviteit, werd deze competitie helemaal herleid tot de spreekwoordelijke 'vleeskeuring'. Het enige wat de kandidaten tijdens hun voorstelling mochten zeggen was hun naam en hun leeftijd. En daar hield het mee op. Voor de rest: show, show en nog eens showen. Eerst een parade in uitgaanskledij, dan de onvermijdelijke badpakkenronde, om af te ronden met de avondkledij. Allemaal begeleid door de obligate pasjes en poses.
Het ging zelfs zo ver dat ook tijdens de prijsuitreiking alle kandidaten weer in badpak/zwembroek moesten opdraven! De foto hiernaast is dan niet van uitzonderlijke kwaliteit, maar ik wilde hem jullie niet onthouden.

Melvin bleek één van 3 drie zwarte deelnemers te zijn in een voor de rest wit gedomineerde wedstrijd (21 deelnemers). Niet echt een realistische doorsnede van de Pretoriaanse bevolking, maar misschien heeft die doorsnede van de bevolking dan ook niet zo direct de behoefte haar vlees tentoon te stellen. Melvin eindigde uiteindelijk niet in de top-3, alhoewel hij zijn ambities hoog gesteld had. Maar in de auto terug naar huis bleek al snel waarom hij er een beetje als een plant bijstond, terwijl de anderen duidelijk hun choreografie hadden ingestudeerd: hij was vergeten dat er in de namiddag repetities waren geweest...

De eerste kerstmarkt

Pretoria, 31 oktober. Buitentemperatuur: 34 graden. Helderblauwe hemel. Een poster aan een van de lantaarnpalen in de stad met de melding dat... we dit weekend de eerste kerstmarkt hebben.

Bij navraag bij collega's of dit een vergissing was, blijkt dit inderdaad zo te zijn. Normaal heeft de eerste kerstmarkt plaats zo rond midden oktober. Dus dit jaar zijn ze wel heel laat. Blijkt...
Ook in de supermarkten, shopping malls,en andere winkels hangt het al vol groene nep-dennentakken, overvloedig versierd met kerstballen en slingers. Het doet raar aan, maar je kan hier moeilijk een witte kerst verwachten, en eerlijk gezegd komt het me ook nog wel bekend voor van toen ik in Kenia en Oeganda woonde. Maar al in oktober????

Ze hebben hier inderdaad geen Sinterklaas of Sinte Mette, en ook Allerheiligen wordt hier niet herdacht, dus is de eerst volgende festiviteit inderdaad kerstmis. Er is wel Halloween (vanavond trouwens), maar dat is niet zo groot en wordt, los van in een paar nachtclubs, ook niet gevierd. Hoe dan ook, ik kom nog op dit onderwerp terug van zodra ik enkele foto's heb kunnen nemen van deze waanzin.

Sperperiode? Nooit van gehoord...

Lang, leve de financiële crisis!

Ik zal hier maar niet al te diep op ingaan, maar waar iedereen aan het klagen is over de economie, gaat het met mijn eigen kleine economie steeds beter. Ik werk hier als vrijwilliger, en mijn kleine vergoeding wordt vanuit Verenigde Naties in dollar betaald. En niet alleen wordt de dollar steeds maar sterker tegenover de euro, ook zowel de dollar als de euro worden sterker tegenover de Zuidafrikaanse Rand. Twee keer winst dus!

Mij hoor je niet klagen...

Kaapstad, deel 2

Met een dagje vertraging, het tweede verslag van "die kaap". Waar waren we? Oh ja, Karl heeft me afgezet aan "die berg".

De Tafelberg kan je met niks vergelijken wat je ooit als berg gezien hebt. Een plateau dat zomaar, op een paar 100-den meter van de kustlijn zomaar in het landschap staat. Meer dan 1.000 meter hoog en eens boven zo vlak als een biljart. Daar moet je dus op. En het is zwoegen, maar o zo mooi! Elke meter die je stijgt is een beloning extra. Het is steil, steiler, steilst, maar elke keer dat je omkijkt ligt de Kaap er weer anders bij. En eens je boven bent, weet je het even niet. Zover je kan zien een desolaat landschap met wat kleine struikjes op een vlak oppervlak. Maar stap je 100 meter verder, een meer dat adembenemend uitzicht op Kaapstad, de zee en net buiten de kust "Robbeneiland", het eiland waar Nelson Mandela zovele jaren heeft gevangen gezeten.

Het eiland zelf is een onvergetelijke ervaring. Je wordt er rondgeleid door ex-gedetineerden, mensen die er jarenlang hebben vastgezeten voor hun idealen, een vrij Zuid-Afrika weg van alle Apartheid. Hun verhaal, samen met de omgeving, knijpt je keel dicht. We kregen een rondleiding doorheen de hele gevangenis, met als hoogtepunt de cel van Mandela, maar het zijn vooral de verhalen die blijven hangen. Voor de kinderen van onze scholen was de ervaring nog schokkender, in die zin dat zij ook een nacht op het eiland mochten/moesten doorbrengen, maar dan wel binnen het regime zoals dat vroeger werd toegepast op de gevangenen. geen uurwerken, geen GSM's, geen iPods, maar vooral het apartheidsregime in de gevangenis. En de kinderen waren -terecht- geschokt. De blanke kinderen kregen rijst, brood en 200 gram vlees als avondmaal, de "coloreds" en Indians kregen brood en 200 gr vlees, en de zwarten 'pap' (gekookte maisbloem) en 150 gram vlees. Op zich een heel schokkende ervaring, en ik had gehoopt om het zelf te kunnen meemaken...

Kaapstad, deel 1

Voila se, net terug van een paar dagen Kaapstad en tijd voor een update. Ik zal het wel in 2 keer moeten doen, want het is een beetje veel voor 1 blogje. Deel 2, "berg en eiland' krijgen jullie zondag.

Hoe verschillend kan een land zijn! Pretoria op vrij grote hoogte (1.700m), Kaapstad op zeeniveau, Pretoria stressy, Kaapstad (in mijn geval toch) laidback, Pretporia geen water, Kaapstad de zee... En zo kan ik nog een uur doorgaan. Ik was in Kaapstad voor de finales van de Model UN competitie waar ik het al eerder over had. Veel ga ik daar dan ook niet over uitwijden.

Bij aankomst was ik een beetje ontgoocheld want "die berg", de Tafelberg had zijn tafelkleedje opliggen. Maw de wolken bedekten de top. Maar wat een beloning de volgende ochtend! Daar lag hij in vol ornaat! Niet te weerstaan, die moest beklommen worden, één van de dagen!

De competitie verliep vlekkeloos, en dus na het tweede dbat tijd om de stad te verkennen. Wat opvalt is dat er in Kaapstad nog veel meer Afrikaans gesproken wordt dan in Pretoria.

De foto hiernaast is genomen aan één van de verkeerslichten. de stad is ook veel multicultureler dan enig andere stad die ik hier al bezocht heb. Dat blijkt ook uit de geschiedenis van de stad. Eén van die geschiedenissen is het verhaal van 'district 6', waar tot in de jaren 70 een gemengde bevolking woonde, maar die is afgebroken door het Apartheidsregime. In het museum rond District 6 staat nog altijd de bank (zie foto) die alleen voor de blanken bestemd was.

Op zondag een ander onvergetelijke ervaring. Karl Symons, ja de ex- VTM presentator, woon in Kaapstad. Ik heb jaren geleden met Karl nog heel aangenaam samengewerkt (één van mijn betere TV ervaringen), en sindsdien beschouw ik Karl als een goede vriend, alhoewel we mekaar niet zo vaak zien. Wel, diezelfde Karl heeft mij achter op zijn motor meegenomen voor een tochtje "Kaapstad in 6 uur". Zalig cruisen tussen de wijnvelden, de bergen, langs de kust, en dan stoppen voor een terrasje "chicken livers" in het Kaapse Malibu beach. Leuke tocht en vooral een heel fijn weerzien met Karl!

Na de chicken livers heeft Karl mijn dan gedropt aan de voet van de Tafelberg, maar dat is voor binnenkort...

De jacarandas zijn er!

Ik heb er heel lang moeten op wachten, maar eigenlijk bloeien de jacaranda's. Da jacaranda is een boomsoort waarvan er in de lanen en straten van Pretoria duizenden en duizenden staan. Vandaar ook de ondertitel van mijn blog.

En elk jaar in oktober gebeurt het "wonder" en komen al die bomen in bloei met dieppaarse bloesem. En nu is het dus zo ver. De hele stad ziet paars. Niet alleen de bomen, maar ook de straten zelf. Van het kleinste beetje wind vallen de bloemetjes van de takken, en kleuren het beton ook paars. De hele weg van en naar mijn werk rij ik met mijn fietsje in een paars decor. Prachtig!
Vanop mijn terrasje is het beeld formidabel. Onder mij ligt de stad, met hier en daar hele paarse vlekken. Ook hier in de tuin en in de straat kan je er niet naast kijken. De foto's bij dit blogje zijn in een straal van nog geen 100 meter rond mijn huis getrokken.

Gelukkig zijn de regens nog niet begonnen. Niet alleen spoelen die de bloesems dan in sneltempo van de bomen, maar het zou ook de wegen spiegelglad maken. De bloemen worden geplet, mengen zich met het regenwater en laten een dikke smurrie na. Met alle verkeersellende als gevolg. De Afrikaanse versie van een laagje sneeuw.

We zullen er dan maar van profiteren, van dit natuurschoon. Want over een week of drie is het gedaan. Dan zijn alle jacaranda's uitgebloeid en is het weer een jaar wachten...

De eerste regen!

12 druppels, maar toch...

Ik was net van plan te gaan slapen, maar dan ineens "tik, tik, tik,...". Regen! Ik veronderstel dat jullie in Belgie die "tik, tik, tik" liever kwijt dan rijk zijn, maar hier wachten we er op. De laatste druppels zijn gevallen ergens in mei. Misschien waren het zelfs geen druppels, maar de sneeuwvlokjes waar ik het in een eerdere blog zelfs over had. Maar sindsdien: niks.

Het eigenaardige is wel dat ik eigenlijk geen regen nodig heb om te overleven. Ik ben geen landbouwer, het water dat ik nodig heb komt uit de kraan, mijn planten en visjes worden bevoorraad uit diezelfde kraan, maar toch...

De geur, het gevoel dat alles weer op gang komt, de ervaring van wat druppels op je vel.

12 druppels, maar toch... het is een begin. Het begin van de zomer, met zo nu en dan een deugddoende "shower"...

To Eid or not to Eid...

... that is the question!

Elk jaar krijgen de werknemers van UN 10 vrije dagen. Daar zijn heel wat christelijke dagen bij, zoals Pasen of Kerstmis, en een paar nationale Zuid Afrikaanse feestdagen, zoals "Freedom Day" of "Heritage Day". Andere dagen, zoals vb 1 mei krijgen we niet, omdat we anders over ons aantal vrije dagen gaan. Er is dan wel geen zak te doen, want in Zuid Afrika is dat wel een feestdag en is alles gesloten. Maar toch komen we werken op de dag van de arbeid.

Aangezien de UN een multiculturele werkomgeving is zitten tussen onze vrije dagen ook een aantal niet-christelijke feestdagen, zoals "Eid ul-Fitr", het einde van de ramadan. Maar er is iets heel eigenaardigs met Eid, aangezien er pas op het allerlaatste moment kan beslist worden wanneer precies Eid valt. Het heeft namelijk te maken met de stand van de maan. En enkele minuten kunnen een dag verschil maken.

Gisteren werden we op het werk dan ook overspoeld door mails van hogerhand. De eerste mail vermeldde dat Eid morgen, donderdag, zou vallen. Rond de middag kregen we een tweede mail dat volgens andere bronnen Eid op woensdag (vandaag) valt en we dus vandaag mogen thuisblijven. Rond 3 uur weer verandering, en is het dus opnieuw donderdag. Althans voor Zuid Afrika, want in Mozambique zou het wel vandaag zijn, aangezien de maan daar iets vroeger opkomt. Maar dan om 10 voor 5, net voor het sluiten van de bureau's, een nieuwe mail, dat ook in Zuid Afrika Eid op woensdag valt. Enfin, allemaal heel verwarrend.

Ik zal maar eens naar "het werk" gaan, en zien wie er allemaal komt opdagen. Mijn Eid valt alleszins morgen, op donderdag. Dat heb ik beslist zonder naar de maan te kijken...

Huisgenoten

Ik heb sinds gisteren 4 huisgenoten. Nee, geen bezoekers, maar 4 vaste bewoners. Ze hebben hun plaatsje gekregen op het kastje boven de tv. Het zijn twee rode en twee grijze... visjes.

Op mijn weg naar een collega passeerde ik langs een shopping mall en stopte daar, aangezien ik nog iets nodig had van de Pick'n'Pay, de plaatselijke supermarktketen. En naast de Pick'n'Pay was er dus een dierenwinkel. Mijn aandacht was direct getrokken door de slangen en leguanen die ze daar verkochten, maar iets verder zag ik ook enorme aquaria met de meest fantastische verzameling tropische vissen, zeesterren, koralen, etc... En laat het nu toch net geen promotie zijn, zeker! Lentesolden!

Dus heb ik nu een klein aquariumpje met 4 tropische visjes. 2 koppeltjes (homo- of heterokoppeltjes is moeilijk op te maken bij een vis). Volgende maand komen er nog een 6-tal visjes bij, maar blijkbaar moet het water eerst zijn bacteriespiegel aanmaken, dixit de man in de viswinkel.

De visjes hebben nog geen naam. Dus een dringende oproep aan lezers die vispiratie hebben! Alle suggesties zijn welkom...

UPDATE: ze zijn ondertussen met 9, kwestie dat ze kunnen kaarten aan 2 tafels...

Land zonder president

Het is zover. Thabo Mbeki wordt tot ontslag gedwongen, en zal het advies van zijn partij, het ANC, opvolgen. Hoewel het volgend jaar verkiezingen zijn, wordt hij nu toch al aan de kant gezet. De man ondergaat zijn lot gelaten.

Het zat er al een tijdje aan te komen. Thabo ligt al een tijdje overhoop met Jacob Zuma, de "baas" van het ANC over een vermeende omkoopaffaire rond een wapencontract. Beiden ware vroeger "brothers in arms" in de strijd tegen het apartheidsregime, maar zijn nu vijanden in de strijd om de macht. Enkele weken geleden werd Zuma vrijgesproken voor het hooggerechtshof van Pietermaritzburg, en was het nu blijkbaar tijd om orde op zaken te stellen. Zuma wordt met een aan de zekerheid grenzende waarschijnlijkheid na de verkiezingen zijn opvolger.

Thabo Mbeki zal hoogstwaarschijnlijk niet herinnerd worden als een groots leider. Hij heeft/had een aversie tegenover de elite van het land, zijn AIDS-beleid wordt overal zwaar bekritiseerd en de sociale hervormingen gaan volgens velen veel te traag. Maar hij heeft toch een aantal verwezenlijkingen op zijn naam staan, waar hij met trots kan op terugkijken. Zo heeft hij de economie zijn absolute noodzakelijke boost gegeven, en Zuid Afrika als één van de economische Afrikaanse grootmachten gelanceerd. Ook zijn bemiddelingen in buitenlandse conflicten zijn niet onopgemerkt gebleven. Zijn meest recente succes (een beetje laat, maar enfin) in Zimbabwe ligt nog vers in het geheugen, maar laten we ook niet vergeten dat hij een belangrijke rol speelde in Congo, Sudan en Angola. Waarschijnlijk ligt de man zijn toekomst nu daar, de internationale politiek.

Ik word wel een beetje ongerust. Misschien is het toeval maar de jongste jaren heb ik alleen maar in landen geleefd zonder regeringsleiders. Mijn laatste maanden in Belgie: geen minister-president, nu hier geen president. Ligt het aan mij? Aan mijn aanwezigheid? Misschien moet ik toch overwegen om een tijdje in de VS te gaan wonen..

International Day of Peace

Voor wie het nog niet zou weten, zondag is het de "International Day of Peace". Officieel zou dat een dag zonder oorlog moeten zijn, maar we maken ons maar best niet teveel illusies, zeker?

Ik heb er hier alleszins mijn werk mee. Eén van de dingen die ik hier kunnen regelen heb, is dat er zondag over het hele continent (onder de Sahara) meer dan 60 miljoen (!) sms'en met een vredesboodschap worden verstuurd. Ik ben er wel een beetje fier op.

Een ander, kleiner maar even fijn evenement is de scholencompetities, waarin leerlingen gevraagd werd om iets creatiefs te doen rond the thema "peace". Dit kon onder de vorm van toneeltjes, liedjes, gedichten of tekeningen. Woensdag moest ik in één van de scholen jury gaan spelen, en ik voelde mij alsof ik in de jury van "Idool" zat. Eén voor één moesten de leerlingen een lokaaltje binnen komen en hun nummertje opvoeren. Ik kan me voorstellen dat de kinderen aan het sterven waren.
Het was wel fijn dat ik in een gemengde school in Johannesburg terechtkwam, waar zowel blanke, zwarte, Indische als coloured kinderen schoollopen. Het grappige was wel dat als ze een toneeltje brachten, het bij de jongens altijd begon met een geweldscène, alvorens naar het vredevolle einde te gaan. En de pré-apartheidsscheldwoorden werden daar niet in gespaard: curryvreters, boeren, kaffers, het kwam allemaal aan bod! Om op het einde van het stukje toch mekaar in de armen te vallen. "The Rainbow Nation" op zijn best!
De meisjes waren eerder gewonnen voor liedjes en gedichten.

Maandagochtend is het prijsuitreiking. Ik kijk er naar uit...

Stinkende dorst, deel 2

Het probleem is opgelost. Het water is terug, de leiding is hersteld er er is weer warm water. Ik zal mij maar vlug eens gaan wassen. Alhoewel, "vlug", ik ga er goed mijn tijd voor nemen...

Stinkende dorst

Het is nu al 3 dagen dat ik thuis geen water heb. Dus niet wassen en niet drinken. Blijkbaar hebben ze ergens in de wijk een waterbuis kapotgereden, met als gevolg dat niemand in een straal van een paar 100 meter geen water heeft.
Dat betekent dus al 3 dagen geen water om te drinken, te koken, te wassen, te plassen en het toilet door te spoelen. Water om te drinken en te koken kan je al vlug opvangen door enkele flessen te gaan kopen in de winkel. Maar dát water is nogal duur om het toilet mee door te spoelen. Dus emmertjes vullen is de boodschap. In eerste instantie schepte ik het water uit het zwembad, tot gisteren bleek dat we in de tuin ook een waterput hebben. Waardoor het toilet nu ook niet meer naar zwembad ruikt.
Het 'wassen des lichaams' werd de voorbije dagen ook voor enkele uitdagingen geplaatst: of het koude sop van het zwembad of het koude sop van een 'bucket shower' (emmer koud water over het hoofd kappen). Aangezien het niet aangeraden is shampoo of doucheschuim in het zwembad mee te nemen, werd voor het tweede alternatief gekozen.
Enfin, gisterenavond laat kwam het water terug, maar met zo'n hoge druk dat één van de vittingen van mijn waterbuizen besliste om te beginnen lekken. Waardoor het water uit mijn plafond begon te lopen. Met als gevolg: snel een warme douche pakken, water weer afsluiten en loodgieter bellen. Hopelijk komt hij vandaag opdagen...

Nichtmaargeenmietje

Voor de trouwe lezers zal ons aller nichtmaargeenmietje geen onbekende zijn. Niet alleen zie je haar regelmatig verschijnen in de commentaren, maar ze in natuurlijk in eerste instantie wereldberoemd in heel Vlaanderen en de wereld voor haar onvolprezen bierboek dat vorig jaar werd uitgegeven.

Wel, diezelfde nichtmaargeenmietje -aka Hilde- geeft vanavond haar verjaardagsfeest. Ik ga hier wel niet vermelden hoe oud ze wordt. Dat doe je niet met vrouwen. En daarvoor heb ik ook teveel respect voor iemand die al een halve eeuw op deze aardkloot rondloopt.

Spijtig genoeg kan ik er niet bij zijn, want het is nogal ver. Maar, have fun, en hier in Pretoria zal ik in mijn living ook een danske placeren. Alleen zal het zonder Belgische bieren zijn...

Ongerustheid in België

Ik heb lang getwijfeld of ik er hier iets zou over schrijven, maar blijkbaar wordt er in België nogal ongerust gerageerd op de veiligheidssituatie hier in Pretoria. Inge kreeg al een aantal reacties, en ik nu ook. Dus misschien toch even wat reactie van hieruit, en te beginnen met te zeggen dat alles met mij goed gaat.

Er is dus een Belg vermoord in Pretoria. De man was op bezoek bij zijn 18-jarige zoon, en tijdens een feestje is hij door roofovervallers neergeschoten. Ik wist helemaal niks van de sitautie tot de nieuwsdienst van VTM mijn maandagavond opbelde om te vragen of ik iets van details wist. Alhoewel ik 's morgens steeds een krant of 5 doorneem, had ik daar niks over gelezen of gehoord. Blijkbaar stond het maar in 1 krant, in het Afrikaans, (zie: http://www.news24.com/Beeld/Suid-Afrika/0,,3-975_2389839,00.html ) en werd er in de andere kranten geen melding van gemaakt. De meeste info die ik er nadien over vond, stond in De Standaard Online.

Hoedanook is het erg wat er met de man gebeurd is. Het is een daad die sterk moet veroordeeld worden. Ook de manier waarop alles plaatsvond is onmenselijk.

Maar is Pretoria daarom gevaarlijk? Nee. Ik bedoel, Pretoria is niet gevaarlijker dan menig andere Afrikaanse, Europese en Amerikaanse steden. Dus nee. Pretoria is niet Johannesburg of Chicago. Of zelfs niet Nairobi. Is Brussel gevaarlijk? Nee. Maar er zijn regels. Regels die je in elke stad moet respecteren. Er zijn wijken waar je beter 's nachts niet rondwandelt, er zijn gedragsregels waar je je aan houdt, er zijn basis veiligheidsregels, etc... En iedereen die in een stad woont, of het nu Mechelen of Chakamaka is, zal dit kunnen bevestigen.

Zo ook in Pretoria. Zo maak je gewoon dat het hek van je oprijlaan niét openstaat in het midden van de nacht, zeker als er in huis veel lawaai is en er duidelijk een feestje aan de gang is. Iets wat gegarandeerd goed-bedoelende en minder goed-bedoelende zielen aantrekt. Dit is geen excuus voor wat er gebeurd is, maar een kleine voorzorgsmaatregel die wonderen kan doen.

Voel ik me hier dus veilig? Ja. Zoals ik me in Brussel of Mechelen ook veilig voel. Ik probeer gewoon de regels zo goed en zo kwaad mogelijk na te leven...

PS: In Nieuw-Zeeland zijn tijdens het weekend ook twee Zuid-Afrikanen omgekomen. Overal voorpaginanieuws hier, maar in de Nieuwzeelandse pers geen woord erover. Hoe relatief het/een leven kan zijn.

Blogreclame

Een tijdje geleden heb ik aan Google toestemming gegeven om zo van die reclameboodschappen naast mijn blog te zetten. Iedere keer als jullie, lezers, dan zo een reclame aanklikken, verdien ik een paar eurocenten. Makkelijk verdiend, denk ik, en altijd goed voor een extraatje voor de kinderen.

Maar nu merk ik dat ik steeds dezelfde reclameboodschappen krijg. "Stage in Zuid-Afrika", "South-Africa Hotels", "Maak ekstra geld", en zelfs "Ontmoet Vrouens in Pretoria". Zoveel kan dat nu toch niet opbrengen, als dat steeds dezelfde boodschappen zijn, maanden aan een stuk? Eens je die aangeklikt heb, ga je er toch niet meer naartoe?

En wat ik me dan afvraag is of jullie dezelfde boodschappen krijgen, en de software zich dus aanpast aan de inhoud van de blog. Of als de boodschappen regio gebonden zijn, de software ziet waar jullie inloggen, en jullie dan Belgische reclamekes voorschotelt.

Dat zijn zo van die dingen die een mens zich afvraagt op een zonnige zondagmorgen  in september...

Kabeldiefstal

We hebben daarnet allemaal de opdracht gekregen om naar huis te gaan. Reden: de kabel van het internet zou gestolen zijn, en we zijn dus allemaal offline. Voor een informatie- en communicatiedepartement als het onze is dat natuurlijk een kleine ramp. De kabel zou gestolen zijn in Johannesburg, en daarom zitten wij, en alleen ons gebouw, hier in Pretoria zonder internet. Jo'burg ligt hier efkes 50 km vandaan! En al onze omringende gebouwen hebben wél internet. Zijn wij dan zo gepriviligieerd dat wij onze persoonlijke kabel vanuit Jo'burg hebben? En net dié wordt dan toch niet gestolen, zeker!

Alleen gelooft niemand hier iets van het IT-verhaal, want ook ons intern systeem ligt plat, en die server staat hier op de 9de verdieping. Hoedanook, internet en ons gebouw gaan nooit vrienden worden. Voor iets meer dan 200 mensen samen hebben ze 640 Mb bandbreedte, en kunnen we gezamenlijk 10 Gb per maand consumeren. Voor velen zal dit nu wel latijn zijn, maar wie een beetje van computers afweet, weet dat dit "hell" is. Ik heb gemiddeld een snelheid van 0,3 Kb/sec. In mensentaal betekent dat onder andere een verzendtijd van een half uur als ik een email met een gemiddelde bijlage verstuur. Maar dat betekent ook dat ik 8 op de 10 websites gewoon niet open krijg.

Enfin, jullie weten he, als jullie iets willen versturen, overweeg toch nog maar eens de post boven e-mail. Dat zal misschien rapper gaan. Alhoewel...

Model UN

Gisteren jurylid geweest voor één van de Model UN debatten. Model UN is een debatwedstrijd voor studenten van het laatste jaar middelbaar onderwijs. Elk van de deelnemende scholen stuurt een team van 4 leerlingen naar de wedstrijd, en elk van die teams krijgt een land en een gemeenschappelijk onderwerp toegewezen. Bedoeling is dan dat elk team de belangen van "zijn" land verdedigt rond dat onderwerp. Het gaat er dus niet om wat de studenten zélf rond het onderwerp denken, maar hoe goed ze het hun toegewezen land verdedigen/vertolken. Het is een hele moeilijke oefening, niet alleen qua voorbereiding en research, maar ook de dag zelf. Want een Model UN sessie duurt toch een uur of 4. Eerst krijgen alle landen elk 4 minuten om hun standpunt te verdedigen, gevolgd door twee debatrondes, dan gaan alle landen met elkaar gaan overleggen om resoluties op te stellen, daarna worden de resoluties voorgelezen en gestemd, en tenslotte mogen ze elk nog een slotverklaring afleggen.

Het onderwerp van gisteren was "biobrandstof versus stijgende voedselprijzen". Op zich een heel interessant onderwerp, maar toch vrij moeilijk voor studenten van 17 jaar. En natuurlijk moet je dan ook nog een beetje geluk hebben met het land dat je toegewezen krijgt. Ik keek dus heel erg uit naar de speeches en standpunten van Brazilië en Iran, gezien hun beider rol aan weerszijden van het onderwerp. Maar wat een tegenvaller! Geen toegevoegde waarde, amper op de hoogte van de globale situatie, en kompleet uit de boot gevallen. De enige wereldmacht die het wel goed deed was China, die dan ook op een verdienstelijke 3de plaats eindigde. In tegenstelling tot Australie, die heel goed begonnen waren, maar totaal afgingen toen één van hun leden gewoon in slaap viel tijdens de debatten. De uiteindelijke winnaar, met voorsprong, werd Zambia. Niet direct een land dat het voortouw neemt binnen het onderwerp, maar het team vertolkte op een onnavolgbare wijze de visie van Zambia.

Zij mogen nu naar de nationale finale in oktober. Die vindt plaats in Kaapstad, en de debatten worden gehouden op Robbeneiland. En de winnaar daarvan mag dan in maart volgend jaar naar de globale finale die gehouden wordt in de grote zaal van Verenigde Naties in New York. Naar New York zal ik niet mee mogen, maar ik Kaapstad ben ik er wel bij. Ik kijk er naar uit!

Spring is in the air!

"Yes, why not!", denken er waarschijnlijk nu aan aantal onder jullie die de mop kennen.

Maar hier is het dus wel degelijk zo. Alhoewel het nog een week of 4 winter is, is het duidelijk dat de ergste kou voorbij is. We hebben hier net een schitterend weekend achter de rug met temperaturen tot 27 graden, maar vandaag slaat alles: 30 graden! En wat veel belangrijker is, de nachten zijn niet meer zo koud. De jongste dagen blijft het ook 's nachts ruim boven de 10 graden.

Monday, 25 August 2008

		Min	Max
Bloemfontein		7°C	20°C
Cape Town		10°C	14°C
Durban		15°C	21°C
East London		10°C	17°C
Johannesburg		7°C	26°C
Kimberley		5°C	20°C
Mafikeng		11°C	27°C
Nelspruit		9°C	33°C
Pietermaritzburg		11°C	21°C
Polokwane		9°C	29°C
Port Elizabeth		9°C	16°C
Pretoria		11°C	30°C

Ook in de natuur zie je de veranderingen al, de bloemen komen uit, de eerste bomen staan in bloei, en het water van het zwembad begint wat warmer te worden. Maar toch blijft het een eigenaardig gegeven dat het dus al warm is, maar dat veel bomen nog geen bladeren hebben.

Maar wat nog het raarste is, is dat iedereen hier blijft een muts en een sjaal dragen. En als ik dan vraag waarom ze dat doen, is de enige uitleg: "It's still winter, my friend!"

Tja, 't is maar hoe je het bekijkt...

Stories

Veel is er hier op TV niet te zien. Ofwel kijk je wat DVD, ofwel lees je. Maar ondertussen zijn de Humo's en de Dimitri Verhulsts van deze wereld verslonden, en dus heb ik nu maar zelf een verhaaltje geschreven. Het is nog maar een kladversie, maar toch al even op de blog zetten. De verteller is een fictieve journalist die terugkijkt op zijn carriere...

We schrijven 1953. Marcella Vandeweghe uit Ieper is voorbestemd om wereldberoemd in Vlaanderen te worden. Want Marcella is de allereerste omroepster van de NIR, de vrouw die het allereerste programma op de allereerste uitzenddag van de NIR zou presenteren. Meer nog, Marcella zou de allereerste persoon zijn die op de Vlaamse televisie verschijnt. Een unicum, slechts weggelegd voor 1 persoon: Marcella Vandeweghe!

Maar dan slaat het noodlot toe! Luttele uren voor de eerste aankondiging (het woord “luttele” werd in de jaren ‘50 nog frequent gebruikt), gebeurt wat niet mag gebeuren: Marcella verliest haar stem. Hoe het kon gebeuren is tot vandaag nog altijd een raadsel. Reed ze met het autoraampje open naar Brussel? Sliep ze met haar raam open? Vergat ze voor een keer haar sjaaltje te dragen? Was ze te lang “uit” geweest om haar debuut te vieren? Had ze teveel gegild tijdens het optreden van Bobbejaan Schoepen op de vooravond van de lancering van de Nationale Omroep? Niemand zal het ooit weten...

Hoe dan ook, de avond van de eerste uitzending was het niet Marcella Vandeweghe maar Paula Semer die de honneurs waarnam. Marcella moest lijdzaam vanop de bank in haar huiskamer in Ieper toekijken hoe Paula de ster van Vlaanderen werd. En Vlaanderen wilde alleen maar Paula, dag en nacht, jaar in, jaar uit. Maar Marcella kreeg van de NIR-top te horen dat ze zich moest klaarhouden! “Stand-by staan, Marcella”, hadden ze gezegd. Haar kans zou nog komen! Mocht er iets gebeuren met Paula, dan zou zij, en alleen zij, inspringen. “Blijven oefenen, Marcella”, hadden ze haar bij de NIR op het hart gedrukt. En dat deed Marcella...

Naar aanleiding van 50 jaar televisie, ging ik haar op een zomerse ochtend thuis in Ieper opzoeken. Nog altijd opent ze de deur met een “Goeienavond dames en heren”.

“Goeienavond dames en heren, en welkom bij Marcella. Straks kijken we naar het nieuws van 7 uur waar wel heel wat schokkends zal gebeuren. Daarvoor gaat Marcella eerst de namiddag doorbrengen bij haar vriendin Maria. Uiteraard zal dat weer voor de nodige conflicten zorgen aangezien Maria nog altijd in spanning leeft met Rudolf. Want u weet natuurlijk nog dat Rudolf gisteren dronken thuiskwam van cafe De Reisduif, terwijl Maria nochtans had gezegd dat ze de boter –wat Rudolf eigenlijk gewoon moest gaan halen- nodig had om een cake te bakken. Dat wordt me dus weer een aflevering.

Maar voor het zover is hebben we eerst onze dagelijkse afspraak met het middagmaal, voorafgegaan om 11 uur door de culinaire rubriek. Vandaag koken we met onze Gilbert, die een lekker stuk gebraad zal maken, met boontjes en huisgemaakte kroketjes a la Marcella.

Maar beginnen doen we vandaag uiteraard met het reeds lang aangekondigde interview met mezelf, waarvoor we op dit ogenblik een journalist en een fotografe te gast hebben ten huize van... Marcella Vandeweghe! U ziet het, het wordt weer een dag met de nodige afwisseling en spanning. Wij zijn er dan ook zeker van dat deze dag u zeker kan boeien.”

FUN Days

Zoals eerder al vermeld werd afgelopen vrijdag de eerste FUN day georganiseerd. FUN staat voor Friday @ the UN, en is een voormiddag waarin scholen met leerlingen van het hoger middelbaar uitgenodigd worden om eens bij ons op bezoek te komen. We ontvangen ze dan in de bibliotheek, waar ik dan eerste een presentatie geef rond wat UN in de wereld doet, en vooral wat UN betekent in Zuid Afrika. Na de presentatie is er tijd voor vragen en een rondleiding in de bibliotheek. De voormiddag wordt dan afgerond met een hapje en een drankje...

En vrijdag was het dus de eerste keer, en het is heel goed meegevallen, mede dankzij de interactiviteit van de kinderen zelf. Niet alleen waren ze heel actief tijdens de presentatie zelf, ook tijdens de vragenronde stelden ze interessante en vooral pertinente vragen, zoals "hoe kan je als wereldorganisatie aanvaarden dat er 5 leden veto-recht hebben in de Security Council" of "Wat doet de UN eigenlijk in de crisis in Zimbabwe"?

Bedoeling is dat deze FUN Days nu elke 2 weken georganiseren, en op die manier zoveel mogelijk scholen te bereiken.

Weer onder de levenden...

Een nieuwe maand, een nieuw begin. De vakantie zit er op en het is weer tijd voor het echte werk. Augustus ziet er nogal druk uit. Ik moet een tweetal weekends naar het binnenland, we starten met schoolbezoeken aan het UN gebouw hier, en een aantal projecten waar ik nu al een tijdje mee bezig ben moeten eindelijk hun definitieve start krijgen.

Het project dat ondertussen al het verst gevorderd is, is hetgene rond voetbal voor dakloze kinderen. Niet alleen het voetbal speelt daarbij een belangrijke rol, maar ook alle nevenactiviteiten rond de herwaardering van hun leven(ssituatie). Uiteindelijke bedoeling is om de kinderen via het voetbal van de straat te krijgen en ze een stimulans naar de toekomst te geven.

Ondertussen zijn we ook vrij ver gevorderd met een gezamenlijk televisieprogramma van alle Afrikaanse landen onder de Sahara samen. Enige vereiste is nog de nodige budgetten samen te krijgen. Dus als er iemand nog ergens een overschotje van een 200.000 dollar liggen heeft: 1 adres!

Allez, we zijn weer vertrokken, en de komende weken en maanden mogen jullie dus weer regelmatig nieuwe "posts" verwachten...

Stilletjes

Het is hier een beetje stilletjes wegens vakantie. Vanaf begin augustus zijn we er weer (met meer weer)!

Wat drinken we hier?

Een aantal blogjes geleden schreef ik een stukje over de eetcultuur hier in Zuid Afrika, en besloot ik dat "wat we daar bij drinken" voer voor een ander stukje zou zijn. Maar blijkbaar is dat er nog niet van gekomen, en zijn er een aantal lezers die mij daar attent op maken. Dus , wat drinken we hier?

Voor we het hebben over hetgeen waar iedereen aan denkt, toch even vermelden dat het kraantjeswater hier drinkbaar is. Voor de gemiddelde Belg lijkt dat een evidentie, maar wie ooit al in Afrika geweest is weet dat je ofwel water in flessen koopt, ofwel het kraantjeswater eerst kookt en dan nog eens filtert. Maar hier niet, je draait de kraan open, vult je glas en drinkt het leeg. Het is wel aangeraden om het eventueel eerst door een Brita-kan te laten lopen, zodat het lichte chloorsmaakje er ook uit is. Maar tot zover water...

Het exportproduct van Zuid Afrika is natuurlijk de Kaapse wijn. En die is niet alleen populair in het buitenland. Bij elke braai hoort wijn. Vooral rode wijn wordt hier gesmaakt. Nergens ontbreekt er dan ook een kratje of een aantal flessen wijn. En die wijn is, naast heel lekker, ook een stuk goedkoper dan in Europa. Een kratje wijn van 5 liter kost hier tussen de 70 en 10 Rand, tussen de 5 en de 8 euro. Maar de echte kwaliteitswijnen kosten hier ook wel hun prijs. Een fles Roodeberg kost hier een euro of 4, en dat scheelt niet zoveel als in de Colruyt. En, net als in Belgie, betaal je op restaurant meer voor de wijn als voor het gerecht zelf. Alleen is het hier wel toegestaan je eigen fles mee te nemen op restaurant, en betaal je een vast bedrag voor de "kurk". Over de wijnstreek zelf heb ik het in een volgend stukje wel eens.

Naast wijn wordt er hier ook bier gedronken. Dat heeft vooral te maken met de Duitse invloed uit buurland Namibie (tot 1992 protectraat van Zuid Afrika). Daar wordt het bier nog altijd volgens het Duitse Reinheitsgebot gebrouwen.
Als je dus bier uit Namibie wil drinken, vraag dan naar "Windhoek". Als je bier van hier wil drinken, ben je aangewezen op "Hansa" of het iets betere "Castle". Maar als je een echte Zuidafrikaan wil zijn drink je Stout (donker bier) met melk! Ze kappen gewoon een klak melk in hun bier en dan hop... Niet te drinken!

Enfin, Heineken is hier ook populair, maar we hadden het over bier...

Nelson Mandela 90 jaar

Nog enkele weken en het is zo ver. Op 18 juli wordt de volksheld nummer 1, Nelson Mandela, 90 jaar oud. Reden genoeg om in het hele land, en zelfs in de hele wereld, festiviteiten op te zetten.

Mandela is hier nog altijd dé man. Alhoewel hij al een hele tijd geen president meer is, is hij toch nog altijd prominent aanwezig in het dagelijkse leven. Hij wordt hier veel hoger ingeschat dan de huidige president Thabo Mbeki, en dan diens waarschijnlijks opvolger Jacob Zuma. Al waren een heleboel Zuid Afrikanen toch wel een beetje ontgoocheld dat Mandela zich de jongste tijd wel politiek een beetje op de achtergrond houdt: geen commentaar op de recente "xenophobic attacks" en ook al geen standpunt in de crisis rond de verkiezingen in Zimbabwe. Maar misschien is het wel goed dat hij zich daar niet over uitspreekt. Het is nu aan anderen om de politiek te bepalen.

Maar binnenkort dus de viering. Overal te lande worden concerten, tentoonstellingen, manifestaties, etc... georganiseerd, met als hoogtepunt de dag zelf: 18 juli. De geruchten doen zelfs de ronde dat de Spice Girls zouden komen optreden voor Nelson! Allen daarheen!

Maar niet alleen hier wordt er gefeest. Overal ter wereld worden grootse concerten opgezet. Zo is er op 27 juni in het Londonse Hyde Park een concert met oa Amy Winehouse (Kaapse wijn?), Sir Elton John, Razorlight, Queen, Bono, en Annie Lennox. Zelfs Eminem zou er optreden. Hopelijk past hij zijn teksten toch een béétje aan.

Maar toch hebben ze blijkbaar één absolute superster over het hoofd gezien: Dana Winner. Spijtig...

De eerste sneeuw...

Ik werd heel langzaam wakker,

ik wreef mijn ogen uit,

ik werd heel langzaam wakker,

ik wreef mijn ogen uit,

ik kon het niet geloven,

maar voor de vensterruit,

viel zacht naar beneden,

de eerste sneeuw.
(Jan Dewilde)

Deze morgen is de eerste sneeuw gevallen. Veel was het niet, maar toch bizar. Hij bleef zelfs niet liggen, maar het waren kleine vlokjes. Vreemd genoeg blijft het overdag nog altijd schitterend weer, 20 graden en meer. Gisterenmiddag organiseerde de huisbaas hier nog een kleine braai, en we konden heel fijn buiten zitten.
Maar 's nachts wordt het heel koud. Kerstenpitjes zijn nu zeker geen overbodige luxe, maar vind die hier maar. Van zodra het donker wordt en de zon verdwijnt is het dus koud, echt koud. Alleen is het hier deze periode van het jaar al om 17u45 pikkedonker. Veel heb je dus niet aan je avond, of het is wat werken, koken of strijken (lach niet! ik heb al minder valse plooikes dan in het begin!).

Kijk eens naar omhoog

en kijk de lucht is grijs

en zit vol vlokken.

‘k Wou dat dit kon blijven duren

dat het nooit meer zou stoppen.

‘k Voel me zo gelukkig

in de eerste sneeuw.

Bosses, peacekeepers and potatoes

Margaret, onze baas, vertrekt na jarenlang in Afrika te hebben gewerkt, weer naar New York.
Het zijn drukke dagen, deze periode. Niet alleen vertrekt onze baas weer naar New York, maar we vierden vorige donderdag ook de International Peacekeerpers Day, en vandaag is het de opening van het International Year of the Potato.

Deze week gaf ze haar afscheid, en moeten we dus zonder baas verder. Maar ik maak me niet echt ongerust. Als Belgie 9 maanden zonder eerste minister kon, dan zullen we het hier met ons zessen ook wel overleven...

Peacekeepers Day herdenkt elk jaar de gevallen blauwhelmen tijdens vredesmissies. Dit jaar was het de 60ste verjaardag van de blauwhelmen, en hadden we hier een vrij groot evenement. We organiseerden een plechtigheid samen met het Zuid Afrikaanse leger, waar kransen werden gelegd en de vlaggen halfstok werden gehangen. Het werd een groot succes, want we haalden alle kranten en zelfs het TV nieuws. Onder de aanwezigen 30 ambassadeurs, 70 militaire attaches, en ikzelf!

En vandaag is het dan de lancering van het Internationaal Jaar van de Aardappel, dat we samen met Aartappel Suid Afrika en de Peruviaanse ambassade organiseren. Ook nu weer veel ministers en ambassadeurs verwacht. En wat staat er op het menu: patatten!

Ik zal het mij laten smaken...

Maandag 26 mei

Ik heb deze keer een aantal weetjes, dus ik had niet direct inspiratie voor een blitze titel. Zal ik voor de verandering eens gewoon werken met bullets? Qua layout is het dan ook eens iets anders.

• Voor degenen die al ongerust zouden zijn, ik ben NIET degene uit het artikel van Het Nieuwsblad. Lui ben ik misschien, maar toch geen paard...
• Voor de anderen die ongerust zouden zijn, gene paniek, alles geraakt stilaan onder controle. De rellen breiden zich niet meer uit, waarschijnlijk hebben we het zwaarste gehad en was er heel wat copy catting. Alleen konden we vandaag moeilijk het kantoor uit, want er stonden zo'n 500 Zimbabwanen, Malawi's en Mozambicanen voor de deur, om zich te registreren bij UNHCR. Ik voel met hen mee.
• Het voetbaltoernooi voor de dakloze kinderen was geweldig, Schitterende dag, en hele leuke sfeer. Ik moet daar zeker meer mee doen! En als to of the bill nog een paar onverwachte gasten: de topscorer van Kaiser Chiefs (niet de groep, wel de lokale voetbalploeg, te vergelijken met Anderlecht), een van de acteurs uit 7de Laan, het populairste feuilleton hier op TV (te vergelijken met "thuis" of "familie") en een gastoptreden van een reggaeband.
• En voor degenen met een goed hart en een abonnement op Ebay een berichtje van de lieve mensen waar ik vorige jaren ging gaan beeldhouwen:
• Labels
  

  Veerle Van Raemdonck

  Hoi allemaal, Van 2 t.e.m. 8 juni organiseren we een veiling op ebay ten voor...

  17:49 (3 uren geleden)

  

  Veerle Van RaemdonckBezig met laden...

  17:49 (3 uren geleden)

  Hi allemaal,
  Van 2 t.e.m. 8 juni organiseren we een veiling op ebay ten voordele van het weeshuis Shungu Dzevana in Zimbabwe. We hebben al meer dan 40 items van bekende gezichten (bvb. TOM BOONEN, TOM WAES, BAB, LIEVE BLANCQUAERT EN VELE ANDEREN,…..) We streven naar een grote opbrengst die dan kan dienen voor de uitbreiding van het weeshuis. ( voor meer info over het weeshuis: www.shungudzevanatrust.org en www.zimbakids.be) daarom proberen we op allerlei manieren veel ruchtbaarheid te geven aan deze veiling. Jullie kunnen ons daar enorm mee helpen door deze mail met bijlage door te sturen naar vrienden en familie.

  Groetjes

  Veerle en Joost