Bye, bye Ban

Het zit er op. De trip van Ban Ki-Moon in Zuid Afrika is afgelopen, en 'life is back to normal'. Het waren boeiende, maar vermoeiende dagen.

Alles begon op dinsdagnamiddag, wanneer de hele delegatie aankwam, en ik naar de luchthaven moest om de journalisten op te halen. 3 van de 5 hadden het protocol niet gevolgd, en kwamen niet opdagen via de 'gewone' uitgang, waardoor ik daar -met 2 journalisten die net een vlucht van 26u achter de rug hadden- 2 uur lang wortel heb staan schieten.

Woensdag was dan een hele boeiende dag. Eerst naar de residentie van president Mothlante met bijhorende persconferentie, daarna lunch in de presidentiële woning. Van daar ging het richting Nelson Mandela, maar spijtig genoeg kregen we hem niet te zien. Wie we wel te zien kregen, was onze volgende gast, de ex-president Thabo Mbeki. We mochten zelfs zijn privédomein binnen en wachten op de dorpel. Daar dan wel een persontmoeting gekregen. En van daar dan richting Jacob Zuma.

Het was een hele drukke, maar wel boeiende dag. Alleen kwam er dan nog de dagelijkse nabehandeling bij, van het schrijven van persberichten tot het regelen van kleine dingetjes. Waardoor het voor de tweede dag op rij na middernacht werd. Niet dat dat erg is, maar het doet toch pijn als je 's anderendaags om 4u op moet staan, om de dames en heren van de pers weer naar de luchthaven te vergezellen...

In de Ban van Ki-Moon

Nog 2 dagen, en hij komt er aan, de grote baas. Het wordt stilaan duidelijk wat hij hier allemaal gaat doen, en ondertussen ken ik ook mijn rol tijdens zijn verblijf. Ik ben verantwoordelijk voor de internationale pers die met Ban meereist. In de praktijk betekent het dus dat ik hen moet vergezellen, en maken dat ze hun werk in de meest optimale omstandigheden kunnen doen. Maar dat betekent ook dat ik overal mee naartoe mag, en dus nog meer mensen zal zien dan alleen maar Ban hemzelf. Want bij wie gaat hij -en bij uitbreiding dus ook de pers- op bezoek? President Mothlante van Zuid Afrika, de vorige president Thabo Mbeki, en met een beetje geluk ook Nelson Mandela! Jacob Zuma, waarschijnlijk de volgende president (zie één van vorige blogs) heeft de invitatie naast zich neergelegd.

Het worden boeiende dagen...

De grote baas

Volgende week woensdag is een grote dag voor UN in Zuid Afrika, want de grote baas komt. Inderdaad, de secretaris-generaal Ban Ki-Moon bezoekt Zuid Afrika als eerste stopplaats tijdens zijn reis door het continent. En meer nog, hij gaat niet alleen op de koffie bij de president en het parlement, hij komt ook naar het UN gebouw om het personeel toe te spreken. Volgende week woensdag dus, tussen 8 en 9 's ochtends, verzamelen we met zijn allen in de bibliotheek voor een toespraak en een 'meet and greet'.

Wij, als communicatieafdeling, moeten al om 4 uur op bureau zijn, om alle pers door te nemen en hem te briefen vooraleer hij naar de president gaat. Mijn eerste ontmoeting met een wereldleider? Volgende week uitsluitsel...

Aanloop naar de verkiezingen

2009 is een verkiezingsjaar in Zuid Afrika. En dat is al een hele tijd te merken. In de straten hangen affiches, de kranten staan er vol van... Het zijn dan ook hele speciale verkiezingen. Voor het eerst in 15 jaar democratie in Zuid Afrika zou het kunnen dat het ANC (African National Congress) geen absolute meerderheid haalt. Degenen onder jullie die de internationale politiek een beetje volgen zullen wel opgevangen hebben dat er zich een partij heeft afgescheurd van het ANC. COPE (Congress of the People) -want zo heet de nieuwe partij- heeft niet alleen een groot aantal 'overlopers'

aangetrokken, ook een heel aantal kiezers hebben hun lidkaart van het ANC ingeruild voor ééntje van COPE. Maar ook een andere oppositiepartij, de -voornamelijk blanke- DA (Democratic Alliance) heeft zich geheroriënteerd, en spreekt meteen heel wat kiezers aan.

Vooral deze laatste partij heeft een hele agressieve campagne gevoerd om de kiesgerechtigden aan te sporen om zich te laten registreren. Anders dan in België is er hier geen stemplicht, maar stemrecht. En wie tijdens de verkiezingen wil kunnen stemmen, moet zich dus eerst registreren. Vorige zaterdag en zondag was er het laatste registratieweekend, en er werd algemeen verwacht dat deze week de exacte verkiezingsdatum zou bekendgemaakt worden. Iedereen verwachtte 16 april, maar ineens kregen we via de media te horen dat de Zuid Afrikanen die in het buitenland wonen ook hun stemrecht willen opeisen. Meer nog, ze kregen gelijk van de rechtbank, waardoor de kieswet nu moet worden aangepast. En dat speelt vooral in de kaart van de DA, want de 2.000.000 buitenlandse Zuid Afrikanen zijn vooral blanken.

Alle elementen zijn dus volop aanwezig voor historische verkiezingen. Alleen is het nog afwachten wanneer die nu zullen gehouden worden...

België in het nieuws

Als je denkt als Belg hier vrij anoniem in Zuid Afrika rond te lopen, dan heb je het mis. Misschien komt het door de gemeenschappelijke geschiedenis of door de gemeenchappelijke taal, maar België -en ook Nederland- worden met meer dan gewone belangstelling in het oog gehouden. Daarbij komt dan ook nog dat SABC TV  een correspondent in België heeft (in Brussel als Europese hoofdstad), die -als het qua wereldnieuws eens wat minder is- ook al eens in het lokale Belgische nieuws duikt.

En zo komt het dat ik de voorbije weken een paar keer werd aangesproken over de toch wel gewelddadige maatschappij in België, met totaal onspoorde jongeren. Daarmee verwijzen ze in eerste plaats naar het drama van Dendermonde, en nu ook naar een school tegen Luik. "Goh, goh, gevaarlijk land, België. En dan zeggen ze dat Johannesburg gevaarlijk is."

Een aantal maanden geleden gebeurde hier ook een gelijkaardig incident, waar een jongeman in Krugersdorp een school binnenstapte en heel willekeurig een aantal leerlingen en leerkrachten neerstak met een samoeraizwaard. En wat de gelijkenis met de gebeurtenissen in Dendermonde nog treffender maakt is dat ook de moordenaar hier zijn gezicht had verborgen achter een vermomming van één van zijn idolen: de groep Slipknot. De feiten vind je hier.

De twee maatschappijen zijn dan wel 10.000 km van elkaar verwijderd, toch blijven ze nog steeds op elkaar gelijken. Maar dat kan ook toeval zijn...