Ik werd heel langzaam wakker,
ik wreef mijn ogen uit,
ik werd heel langzaam wakker,
ik wreef mijn ogen uit,
ik kon het niet geloven,
maar voor de vensterruit,
viel zacht naar beneden,
(Jan Dewilde)
Deze morgen is de eerste sneeuw gevallen. Veel was het niet, maar toch bizar. Hij bleef zelfs niet liggen, maar het waren kleine vlokjes. Vreemd genoeg blijft het overdag nog altijd schitterend weer, 20 graden en meer. Gisterenmiddag organiseerde de huisbaas hier nog een kleine braai, en we konden heel fijn buiten zitten.
Maar 's nachts wordt het heel koud. Kerstenpitjes zijn nu zeker geen overbodige luxe, maar vind die hier maar. Van zodra het donker wordt en de zon verdwijnt is het dus koud, echt koud. Alleen is het hier deze periode van het jaar al om 17u45 pikkedonker. Veel heb je dus niet aan je avond, of het is wat werken, koken of strijken (lach niet! ik heb al minder valse plooikes dan in het begin!).
Kijk eens naar omhoog
en kijk de lucht is grijs
en zit vol vlokken.
‘k Wou dat dit kon blijven duren
dat het nooit meer zou stoppen.
‘k Voel me zo gelukkig
2 opmerkingen:
Raindrops keep falling on my head...
Misschien vallen de raindrops beter op Christophe zijne strijk
kwestie van de valse plooitjes
weg te werken
Een reactie posten