Ik heb er heel lang moeten op wachten, maar eigenlijk bloeien de jacaranda's. Da jacaranda is een boomsoort waarvan er in de lanen en straten van Pretoria duizenden en duizenden staan. Vandaar ook de ondertitel van mijn blog.En elk jaar in oktober gebeurt het "wonder" en komen al die bomen in bloei met dieppaarse bloesem. En nu is het dus zo ver. De hele stad ziet paars. Niet alleen de bomen, maar ook de straten zelf. Van het kleinste beetje wind vallen de bloemetjes van de takken, en kleuren het beton ook paars. De hele weg van en naar mijn werk rij ik met mijn fie
tsje in een paars decor. Prachtig!Vanop mijn terrasje is het beeld formidabel. Onder mij ligt de stad, met hier en daar hele paarse vlekken. Ook hier in de tuin en in de straat kan je er niet naast kijken. De foto's bij dit blogje zijn in een straal van nog geen 100 m
eter rond mijn huis getrokken.Gelukkig zijn de regens nog niet begonnen. Niet alleen spoelen die de bloesems dan in sneltempo van de bomen, maar het zou ook de wegen spiegelglad maken. De bloemen worden geplet, mengen zich met het regenwater en laten een dikke smurrie na. Met alle verkeersellende als gevolg. De Afrikaanse versie van een laagje sneeuw.
We zullen er dan maar van profiteren, van dit natuurschoon. Want over een week of drie is het gedaan. Dan zijn alle jacaranda's uitgebloeid en is het weer een jaar wachten...
2 opmerkingen:
Het lijkt mij het ideale seizoen voor een Anderlecht-supporter om naar Pretoria op reis te gaan. Ze kunnen hun geld dat ze opgespaard hadden voor de Europese uitwedstrijden alsnog op die manier spenderen (tenzij ze het in aandelen van hun sponsor hadden belegd natuurlijk...)
Van voetbal gesproken. Ons Lene is er ook aan begonnen en speelt morgen haar eerste officiële wedstrijd.'t Is te hopen dat het klein buk niet over zijn eigen spiksplinternieuwe scheenlappen valt. Ik kan jammer genoeg niet gaan kijken want ik moet gaan werken om een 'stoute' boot weer vrij te geven.
Ik heb met deze ook eens mijn "bloglezen" up-to-date gezet. Ik verschoot er zelf van dat het geleden was van uw vertelselke van 10 september dat ik nog eens op de blog rondgeneusd heb.
Tot tons...
Het doet mij een beetje denken aan de magnolia's die hier bij ons bloeien zonder bladeren in de lente. Moesten ook hier de straten vol staan gelijk we op jouw foto's zien, dan denk ik dat we er hetzelfde verhaal zouden kunnen over vertellen met al het aangename en onaangename erbij
Een reactie posten